صخره نوردی یا سنگنوردی نوعی ورزش و تفریح که فرد با استفاده از طناب و ابزار مخصوص به بالا رفتن از صخرههای طبیعی یا دیوارههای سالنی میپردازد. صخره نوردی ورزشی سخت است که برای انجام آن نیاز به تمرین های زیادی دارید.
ورزش صخره نوردی به خاطر هیجاناتی که دارد روز به روز محبوب تر می شود. شاید یکی از دلایل استقبال از ورزش سنگ نوردی نداشتن محدودیت سنی و جنسی در انجام این ورزش است. صخره نوردی باعث افزایش اعتماد به نفس، کمک به حل مشکلات روحی و باعث تقویت تمرکز ذهنی می شود.
البته ورزش صخره نوردی یا سنگ نوردی هم مانند بسیاری از ورزش های دیگر باید از ابتدا در سالن های ورزشی و زیر نظر مربیان کارآزموده فرا گرفته شود و بعد با نظارت مربی در روی صخره طبیعی انجام شود. ورزش صخره نوردی در عین حالی که بسیار مهیج است می تواند خطرناک نیز باشد. در رشته ورزشی صخره نوردی ابتدا مبتدیان در باشگاه با دستگیره های نزدیک به هم بر روی دیواره آموزش می بینند تا بتوانند به راحتی خود را بالا بکشند و بعد از دیواره های حرفه ای تر بالا می روند.
ورزش صخره نوردی را چه کسی می تواند انجام دهد؟
ورزش صخره نوردی را تقریبا هر کسی می تواند در سطح مبتدی انجام دهد. صخره نوردی برای تمام سنین قابل انجام است. در ورزش صخره نوردی تنها کافی است که از تناسب اندام و توانایی کافی برخوردار باشید و اختلالات روانی یا جسمی خاصی که مانع صخره نوردی شوند، نداشته باشید. حتی کودکان پنج ساله هم می توانند ورزش صخره نوردی را به راحتی انجام دهند. حتی لازم نیست برای توانایی در صخره نوردی قدرت بدنی زیاد یا مهارتی های خاصی را به عنوان پایه بلد باشید.
جالب است بدانید بسیاری از مراکز آموزش صخره نوردی می توانند بسیاری از معلولیت های ذهنی و جسمی را نیز به کمک این ورزش رفع کنند.
صخره نوردی ورزشی مهیج برای افراد ماجرا جو می باشد
تعداد زیادی از مردم به دنبال تجربه های جدید و ماجراجویی های جالب هستند. به همین علت است که در سال های اخیر افراد زیادی به صخره نوردی روی آورده اند. ورزش صخره نوردی یک چالش روحی و جسمی منحصر به فرد برای آن هایی است که به آن علاقه دارند.
در صخره نوردی چه عضلاتی درگیر می شوند؟
در ورزش صخره نوردی باید از تناسب اندام و توانایی کافی برخوردار باشید
در صخره نوردی عضلات زیادی از بالا تنه یا پایین تنه ی شما درگیر می شوند. از عضلات شکم گرفته تا انگشتان و شانه و بازوها برای سنگ نوردی خود را درگیر کرده و به کار گرفته می شوند. صخره نوردی به مرور قدرت عضلانی شما را افزایش داده و انعطاف پذیری و چابکی شما را نیز بیشتر می کند.
البته ورزش صخره نوردی ممکن است با آسیب دیدگی هایی نیز همراه باشد که اول از همه آسیب روی انگشتان است. تحمل وزن بدن بر روی انگشتان ممکن است باعث کشیدگی و آسیب به این بخش بدن شود. احتمال سقوط و آسیب دیدگی کمر، پا و گردن نیز از خطرات دیگر ورزش صخره نوردی است.
ورزش صخره نوردی را چگونه می توان آغاز کرد؟
بیشتر باشگاه های صخره نوردی دوره های مبتدی را برای افراد تازه کار برگذار کرده و آن ها را آموزش می دهند. تنها کافی است برای شروع صخره نوردی یک جفت کفش مناسب تهیه کرده و به یک دیوار مخصوص بروید. مربیان به شما کمک می کنند تا مهارت ورزش مهیج صخره نوردی را یاد بگیرید. حتی شاید بخواهید در فضای باز این ورزش رایاد بگیرید. در این خصوص می توانید یک مربی خصوصی برای خود استخدام کنید.
آشنایی با تجهیزات و لوازم صخره نوردی:
در صخره نوردی عضلات زیادی از بالا تنه یا پایین تنه ی شما درگیر می شوند
: طناب یکی از مهم ترین ابزار صخره نوردی یا سنگ نوردی می باشد و در واقع وظیفه ی محافظت از جان صخره نورد را بر عهده دارد. طناب جهت متصل کردن سنگ نورد به کارگاه فرود و صعود به کار می رود که در قطرها ی مختلفی وجود دارد. از لحاظ مقاومت طناب های صخره نوردی به دو دسته قابل کشش (دینامیک) و غیر فابل کشش (استاتیک) تقسیم می شوند.
: وسیله ای است که صخره نورد با استفاده از آن از ضریب ایمنی بیشتری برخوردار می گردد. هارنس در صعود، فرود، حمایت و حمل وسایل فنی صخره نورد مورد استفاده قرار می گیرد. دو گونه عمومی آن هارنس های رگلاژ دار (جهت صعودهای بلند یا صعود فنی زمستانه) و هارنس های ساده هستند.
صندلی صعود (Harness) در صخره نوردی
: پودر در صخره نوردی قدرت نگهداری گیره ها٬ مخصوصا در هوای گرم را بالا می برد و عرق دست را جذب می کند٬ البته استفاده بیش از حد باعث لغزندگی گیره ها می شود و کیسه پودر محل نگهداری پودر است که بر روی پشت هارنس نصب می شود.
کفش صخره نوردی کفشی است که مخصوص صعود روی دیواره های بلند طراحی شده است
کلاه صخره نوردی
۱۰٫دیسی چین: دیسی چین از دیگر تجهیزات صخره نوردی می باشد. دیسی چین در واقع اسلینگی دوخته شده است که برای متصل کردن فرد به ابزار جدید کار گذاشته می شود و به عنوان بخشی از وسایل بالا رفتن از صخره به کار می رود.
اسلینگ یکی از ابزارهای صخره نوردی است
در صخره نوردی میخ در انواع و اشکال مختلفی ساخته می شود
در صخره نوردی، گری گری ابزاری برای صعود و حمایت با استفاده از یک طناب می باشد
فی فی هوک یکی از تجهیزات صخره نوردی
صخره نوردی و انواع صدمات آن
در ورزش صخره نوردی شکستگی های مچ پا و درشت نی خیلی شایع است
انواع صدماتی که صخره نوردان متحمل آن می شوند متفاوت است. نگرانی عمده و تازه در صخره نوردی خطر آسیب ها به ویژه در انگشتان و دستها است، تواتر و شدت صدمات در صخره نوردی بستگی به برخی از متغیرها دارد از جمله: تجربه و شرایط صخره نورد، نوع صخره نوری، ارزیابی پیشگیرانه و درمان بعد از ایجاد صدمات. در ادامه به صدمات عمده ای که در صخره نوردی شایع هستند می پردازیم.
در صخره نوردی آسیب هائی که به شکل سقوط کردن و یا در معرض ارتفاع بالا قرار گرفتن رخ می دهد، می توانند بر قوه تشخیص و هماهنگی چشم و دست کوهنورد تأثیر بگذارند و یا به شکل عدم توجه و دقت شما و دیگر افرادی که با شما صخره نوری می کنند مؤثر باشد. در در ورزش صخره نوردی شکستگی ها (شکستگیهای استخوانها) مچ پا و درشت نی (استخوان ساق پا) که به صورت شایع در صخره نوردان و افرادی که سقوط کرده اند دیده می شوند. در برخی موارد سقوط در هنگام صخره نوردی می تواند آسیب های شدید به سر، گردن و کمر باشد که در نتیجه سبب اختلال جسمانی و یا مرگ می شود.
تغذیه در صخره نوردی
صخره نوردان در هنگام صعود به غذاهای سبک و در عین حال کامل نیاز دارند. قند خون این ورزشکاران نباید کاهش پیدا کند زیرا باعث خستگی، عصبانیت و عدم تمرکز می شود. بهتر است صخره نوردان در طول روز ۵ یا ۶ وعده غذای سبک بخورند. غذاهایی مانند ماست به همراه میوه ها یا تن ماهی با نان می تواند گزینه های مناسبی برای آنان باشد.